In 1998 ontving ik uit een nalatenschap "de verzameling" die ooit eens op een zolder had gestaan waar de muizen vrolijk rond liepen en vervolgens in een vochtige kelder, wat natuurlijk ook geen beste opslag is. Het waren bananendozen vol, met onder meer suikerzakjes (het leek wel beton), sigarenbandjes die keurig netjes met die lijm die er vroeger was in albums geplakt waren, (alleen die lijm hield na verloop der jaren niet meer, dus alles los in de boeken), een verzameling munten (die waren gaan oxideren), een verzameling van het koninklijk huis van zo'n 50 kilo papier en een partij ansichtkaarten.

​

Wat moet ik ermee?!?  Greet (mijn vrouw) en ik hebben alles opgeslagen in de schuur en op de zolder omdat we het beide te druk hadden om er wat mee te gaan doen. Het idee was: dit doen we later wel als we oud zijn en niet meer werken.

​

Zo gezegd, zo gedaan. In 2008 was het zover, onze kinderen waren inmiddels het huis uit  (voor de nieuwsgierigen onder u, wij hebben 4 meter kind op de wereld gezet) en dus opeens ruimte in overvloed om aan de klus te beginnen. Eerst natuurlijk overleg met de kinderen: "Wat willen jullie later hebben, dan houden wij er rekening mee".  Maar toen kregen we als antwoord: "Pa, dit is kliko werk, wat moet je met al die oude troep. Verkoop het lekker, ik hoef het niet!". Wij hebben goed naar onze kinderen geluisterd, want inderdaad was de helft kliko werk, aangevreten door de muizen, schimmel er in door het vocht, en stinken, je wilt het niet weten.

​

Wat nog in goede staat was, is verkocht op veilingen en heel veel op internet. We zijn hier 4 jaar mee bezig geweest. Het echt leuke gedeelte, waaronder ansichtkaarten, is in de loop der jaren ingescand en opgeslagen. Het waren er zo'n 30 duizend. Dit is in ieder geval behouden gebleven en we maken er nu dankbaar gebruik van.

​

Op een gegeven moment wil je iets gaan doen met zo'n verzameling. Dit zeer zeker naar aanleiding van de dingen die je zelf tegen komt op het internet, die je graag wilt hebben of bekijken maar waar je eerst voor moet betalen of lid worden van zo'n site om het te krijgen. Wij hebben dit altijd als een ergernis ervaren, dus is het idee ontstaan om een site te bouwen, die voor iedereen toegankelijk is en bovendien gratis. De start hiervan was in juli 2013 en we begonnen met zo'n 400 foto's en ansichtkaarten. Maar al gauw krijg je reactie's van: "Wij hebben nog foto's, wil je die ook plaatsen". Het is gewoon een sneeuwbal die je aan het rollen brengt en steeds groter ziet worden.

​

Er volgde een film uit 1952 die al jaren in de kast lag en die we in stukjes op de site hebben gezet. Naar aanleiding van een opmerking van Henk Blokland werden er dorpsverhalen op de site gezet waarna de kleine middenstanders van vroeger in beeld kwamen. Kortom: het is een aardig geheel geworden over hoe het er vroeger aan toe ging en hoe Papendrecht er vroeger uit zag. Wij hopen dat u er van kunt genieten.

​

Bram en Greet Boerman