top of page

Verhalen lezen

De bleekneusjes

Ingezonden door: Henk Blokland.

1955 Nederland werkt hard aan de wederopbouw, zo ook de gezondheidszorg, en als 12 jarig jongetje wordt ik als “bleekneusje” nog nooit eerder van huis weggeweest, voor 6 weken uitgezonden naar de “vakantiecolonie” de ketelaar in ellecom. Ik heb daar een prettige tijd gehad en heb er altijd met plezier aan terug gedacht. 6 weken waren voor mij, en sommige anderen, niet genoeg om voldoende “ aan te komen” dus mijn verblijf werd aansluitend verlengt met nogmaals 6 weken. In het weekend tussen die 2 periodes ( mijn moeder kwam op bezoek op 28 juni ) trokken alle overblijvers met elkaar op, dus de jongens gezamenlijk met de meisjes, iets wat gedurende de normale 6 weken periode uitdrukkelijk gescheiden was.


En jawel hoor, daar was ze dan , mijn eerste jeugdliefde! Na het verblijf in ellecom weer thuis gekomen, ben ik samen met mijn ouders nog een keer bij haar en haar ouders op visite geweest in 's-Gravendeel. Het enige wat ik mij daar nog van kan herinneren is dat zij in een dijkhuis woonde, en dat er in de woonkeuken een enorme waterboiler hing, iets dergelijks had ik van mijn leven nog nooit gezien. Na dat bezoek hebben we elkaar nooit meer gezien, misschien had ik toch te veel oog voor de waterboiler dan voor het meisje.


Als ik weer terug denk aan die 2de periode schiet me nog een verhaal te binnen over de vele boswandelingen die we toen gemaakt hebben. Vanuit de ketelaar de weg overstekend kwam je al snel in het bos, de “onzalige bossen” zoals ze ook nu nog heten boezemde bij ons jonge kinderen toch wel heel veel ontzag en angst in, op 1 van de vele wandelingen kwamen we ook regelmatig langs een hele grote zwerfkei ( de duivelsteen ) en de zusters vertelden ons dan, dat als je met een scherp voorwerp in de steen prikte, hij dan ging bloeden. Ter illustratie nam ze dan een speld en prikte in de steen, waarna ze dan vanaf die geprikte plek met haar vinger omlaag ging, en jawel hoor daar zag je dan een dun grijs bloedspoor naar beneden lopen. Wat wij natuurlijk niet zagen was, dat zij in haar hand een potlood had verborgen waar zij dat dunne grijze lijntje mee op de steen tekende.

5 weergaven0 opmerkingen

Comments


bottom of page