Bron: Jan de Heer
We hebben reeds gezien dat de molenpolder opgespoten met zand bewoond is. Maar dat was ongeveer de helft van het gebied. Een groot deel lag achter het Bosch. Wat weer op ge deelt was in weiland en het andere deel het Pontonniers terrein. We zullen eerst het weiland behandelen. Al eerder is opgemerkt dat het gebied van Dordrecht was, en dit jaren lang als afvalput gebruikt heeft om grond te dumpen. Hier was dan ook van alles te vinden, van pijpenkopjes tot munten en allerlei aardewerk. Leuk voor amateur archeologen.
De gantel die langs de dijk liep moest na het opspuiten van de Molenpolder verlegt worden langs de wijk en zo als op de foto te zien is, bij laag water kon men door de gantel de polder bereiken.. Schrijver maakte daar ook gebruik van. Alleen moest men opletten als het vloed werd dat men dan weer terug was. Anders moest men kiezen tussen een nat pak of proberen over de brug te glippen.
Op de polder was ook de ijsbaan. Een best grote oppervlakte werd in de winter onder water gezet, en men kon er heerlijk schaatsen. Alleen men moest dan over de brug naast de slager en uiteindelijk daar intree betalen. Niet leuk maar door de gantel die dan ook vaak dichtgevroren was lukte het ook wel om gratis te schaatsen.
Maar ook dit gebied werd opgespoten en de gantel verdween.
Enkele jaren heeft het geduurd voor men er ging bouwen, zodat er een prachtig natuurgebied ontstond. Wat al snel verdwenen was toen de bouw van de flats en woningen begon. De naam IJspolder weg en Pontonniersweg herinneren nog aan dit gebied.
Hoe is dat gekomen dat pontonniersterrein 4 hectaren groot in gebruik genomen is door dit legercorps? Deze waren al jaren in Dordrecht gelegerd, maar zij zochten naar een nieuw oefenterrein. Dit vond men in Papendrecht en werd deze locatie op 1 januari 1924 officieel in gebruik genomen. Er waren enkel barakken, een wachtlokaal en een botenloods gebouwd.
Maar er moest ook nog een haven komen. Ook dit werd gerealiseerd een haven van 100 m lang 75 meter breed en 3.5 m diep.
Men vind deze haven nu nog als jachthaven in gebruik samen met de botenloods. De bereikbaarheid via de Veerdam werd tot stand gebracht door een brug die nog schepen kon doorlaten. Later vervangen door een baileybrug over de gantel aan te leggen
Deze ingang bevond op de plaats waar nu de Pontonniersweg loopt. Na het vertrek van dit corps in 1970 werden de barakken nog gebuikt door een jeugdband Oma. Ook deze laatste herinneringen aan de pontonniers zijn met de bebouwing van dat stuk buitenwaard verdwenen.
We zijn nu vanaf het Oosteind tot aan het ongeveer midden van het dorp gekomen. En vervolgen de wandeltocht met het Oude Veer
Zo gaan we naar het volgende deel van ons dorp Papendrecht.
Comments